Shaky Chili: zand & strand
Blijf op de hoogte en volg Jane & Inges
30 Maart 2014 | Chili, San Pedro de Atacama
Na ons grote zoute avontuur op Uyuni ruilen we Bolivia in voor een nieuwe en warme bestemming. Chili! Een land dat we eigenlijk mas o menos (zoals ze hier zeggen) hebben toegevoegd aan onze reis omdat we er zoveel goede verhalen over hadden gehoord. Dus daar moeten de meisjes heen! En gelukkig voor ons want Chili is een prachtig land.
De woestijn ontvangt ons als een warme maar droge deken. Wat een bijzonder landschap! Best te omschrijven als enorme rood/bruin gekleurde duinen en bergen die staan te branden in de felle zon. Droge wijde vlaktes afgewisseld met berglandschap, waar af en toe een vulkaan tussenuit pronkt.
De Chileense grens wordt afgeschermd door de langste bergketen ter wereld. Zover de horizon rijkt zie je bergen/ vulkanen die naast elkaar een soort van Chinese vormen, een surrealistisch gezicht. Ook aan de Chileense kant zijn er zoutvlaktes te bekennen, weliswaar een stukje kleiner dan Bolivia maar wel het bezoeken waard.
We komen aan in San Pedro de Atacama. Een klein hippieachtig plaatsje waar een relaxte sfeer hangt. Het wordt overspoeld door toeristen, eigenlijk veel te veel voor zo'n kleine plekje. Echte Chilenen zijn hier moeilijk te vinden en op een hand te tellen. Het stadje heeft enorm veel leuke kleine barretjes en eettentjes en fijne muziekjes klinken door de hoofdstraat.
Het valt ons op dat alles gelijk een stuk luxer en beter ontwikkeld is. De prijzen een stuk duurder... Auch! van 4 euro in Bolivia naar 20 euro per nacht voor een dormbed in Chili, even slikken voor ons backpackers.
Ons hostel is een prima plek. De 6 persoons dorm hebben we helemaal voor onszelf. Dus misschien die 20 euro toch wel waard? Relaxte hangmatten in de garden en gezellige huisdieren die ons al snel doen thuisvoelen. Zo worden we bij binnenkomst begroet door een klein langharig poesje. Hij vind ons erg lief, en wij hem. We besluiten hem Kees te noemen (voor de Gerries!). Elke ochtend komt Kees ons begroeten en vraagt om een kleine knuffelsessie. Houdt ons gezelschap in de kamer (op een van de overige vrije bedden... ho!), in de hangmat en als we ons traveljournal aan het bijwerken zijn vind hij het fijn om bovenop de te schrijven pagina te liggen. KEES!!
Kees is tof vinden wij.
Al snel boeken we voor onszelf wat activiteiten om te kunnen genieten van dit mooie plekje. De ochtend nadat we aankomen trekken we de woestijn in om te gaan sandboarden. Als we aankomen lacht een enorme zandduin ons tegemoet. ZO hoog?! Juist....
Na een vermoeide wandeling de duin op, geen liften hier het is geen wintersport, staan we boven. Een adembenemend uitzicht over de woestijn nemen we in ons op en na korte instructie van onze guide en een langere instructie van Inge aan Jane. (Jane heeft nog nooit op een board gestaan) wagen we een poging. Inge board gelijk als een volleerd expert naar beneden. Zijn al
die wintersport vakanties toch nog ergens goed voor! Jane volgt en kan aardig op het board blijven staan. Het remmen gaat iets minder en als snel hapt ze een flinke bak zand weg. Ach... Oefening baart kunst. Na een aantal keer de duin af te zijn gesjeesd kunnen we zeggen, dit gaat ons best goed af! En eigenlijk is het ook super vet. De mooie locatie, regelmatig een lachwekkende valpartij, lekkere muziek die over de duin galmt vanuit de boxen uit de auto en gewoon even actief bezig zijn. Heerlijk!
Verder is San Pedro, de ideale plek om sterren te kijken. We waren natuurlijk al een beetje verwend door de sterrenhemel in de pantanal, maar dit keer bekeken we ze vanuit een andernperaepctief, via een telescoop. Voordat we deze lichtpuntjes aan de donkere hemel mochten gaan bewonderen, kregen we eerst een spoedcursus sterrenkunde. Geduldig zaten we te wachten, ieder beetje in gedachten verzonken, totdat Inge deze stilte verbrak met de grote hamvraag: "wat weet jij eigenlijk van meteorieten?" We keken elkaar aan en proesten het uit van het lachen want tja wat weten we nu eigenlijk over sterren...? Uhhhhhh ..ze staan hoog aan de hemel en uuuhhh je mag een wens doen bij een vallende ster?! En toen hield onze kennis ongeveer op. En zeg nou zelf wat weet je nu eigenlijk van sterren..?! Wij inmiddels een hoop meer! Na een paar interessante verhalen en het zien van de door de dampkring verkoolde stukjes ster, ook wel meteoriet, begon het echte werk: stargazing! We kregen uitleg over de telescoop en en het sterrenstelsel. Of we nog vragen hadden; Jazeker waar is het zuiderkruis? De sterrenkundige begon enthousiast te vertellen; "Het zuiderkruis bestaat uit 5 sterren en werd vroeger in zuiderlijk halfrond gebruikt om de weg naar huis te vinden. (Dirk thx voor deze mooie symbolische betekenis, ver weg maar toch dichtbij!)
Hierna mochten we zelf de sterren en planeten gaan zoeken, en ijverig gingen we aan de slag. We vormde een perfect duo en bij het zien van Jupiter mars of Saturnus, staken we enthousiast als twee geconditioneerde schoolkinderen onze vingers omhoog. Nadat de sterrenkundige ons kwam controleren en bevestigend knikte keken we elkaar grijzend aan: YESS we hebben het goed. En een nieuwe hobby is geboren.. Nou ja voor even dan! We eindigende de stargazing met blik op de maan, in een woord: BEAU-tifull!
Iquique is een bijzonder kustplaatsje. Aan de ene kant een prachtige zee waar zeehonden/leeuwen enthousiast door de golven springen opzoek naar vis en aan de andere kant een desert met rotsachtige bergen. Een unieke combinatie.
Naast lekker aan het strand liggen en een bezoekje aan een het verlaten spookstadje humberstone werden we regelmatig opgeschrikt door aardschokken. In eerste instantie beschuldig je je onderbuurman van woelen en draaien in het stapelbed maar als je een blik naar buiten werpt, ramen ziet klapperen, stroomkabels heen en weer ziet bewegen en al je kamergenoten rechtop in bed zitten, lijkt het toch meer weg te hebben van een aardbeving.
Tijd om te gaan dus!
We pakken een 18 uur lange nachtbus richting la Paz, Bolivia. Een lange reis voor de boeg in een Cama bus, Of voor jullie lezers een slaapbus. Nou klinkt dit heel relaxed; Lekker slapen s'nachts, geen overnachting betalen en de volgende dag ben je op bestemming...Maar helaas!
Een nachtbus is alles behalve relaxed. Ook al lijken de stoelen soms op grote fauteuils en heb je alle ruimte voor je benen, de hobbelige onverharde wegen, vieze wc (goed hangen, liefst niks aanraken en niet vallen is een uitdaging in een rijdende bus!) en de wisselende temperaturen extreem warm naar extreem koud maken deze reis toch iets minder aangenaam. En vooral dat laatste hebben geweten. Onze nachtbus kwam iets te vroeg aan bij de grens in Bolivia, deze was nog niet open, dus zat er niks anders op dan wachten. Motor uit en lekker koukleumen op grote hoogte! Met 2 dekens, zo ongeveer alle kleding uit onze backpack aan en 5 uur laten waren we veranderd in 2 kleine uitgeputte ijspegels. MAAR wel weer terug in het mooie Bolivia. Kom maar op met die stempel en op naar la Paz!
Ciao, de meisjes
Weer veel dank aan jullie voor de leuke en fijne reacties. Doet ons meisjes goed :) .
De woestijn ontvangt ons als een warme maar droge deken. Wat een bijzonder landschap! Best te omschrijven als enorme rood/bruin gekleurde duinen en bergen die staan te branden in de felle zon. Droge wijde vlaktes afgewisseld met berglandschap, waar af en toe een vulkaan tussenuit pronkt.
De Chileense grens wordt afgeschermd door de langste bergketen ter wereld. Zover de horizon rijkt zie je bergen/ vulkanen die naast elkaar een soort van Chinese vormen, een surrealistisch gezicht. Ook aan de Chileense kant zijn er zoutvlaktes te bekennen, weliswaar een stukje kleiner dan Bolivia maar wel het bezoeken waard.
We komen aan in San Pedro de Atacama. Een klein hippieachtig plaatsje waar een relaxte sfeer hangt. Het wordt overspoeld door toeristen, eigenlijk veel te veel voor zo'n kleine plekje. Echte Chilenen zijn hier moeilijk te vinden en op een hand te tellen. Het stadje heeft enorm veel leuke kleine barretjes en eettentjes en fijne muziekjes klinken door de hoofdstraat.
Het valt ons op dat alles gelijk een stuk luxer en beter ontwikkeld is. De prijzen een stuk duurder... Auch! van 4 euro in Bolivia naar 20 euro per nacht voor een dormbed in Chili, even slikken voor ons backpackers.
Ons hostel is een prima plek. De 6 persoons dorm hebben we helemaal voor onszelf. Dus misschien die 20 euro toch wel waard? Relaxte hangmatten in de garden en gezellige huisdieren die ons al snel doen thuisvoelen. Zo worden we bij binnenkomst begroet door een klein langharig poesje. Hij vind ons erg lief, en wij hem. We besluiten hem Kees te noemen (voor de Gerries!). Elke ochtend komt Kees ons begroeten en vraagt om een kleine knuffelsessie. Houdt ons gezelschap in de kamer (op een van de overige vrije bedden... ho!), in de hangmat en als we ons traveljournal aan het bijwerken zijn vind hij het fijn om bovenop de te schrijven pagina te liggen. KEES!!
Kees is tof vinden wij.
Al snel boeken we voor onszelf wat activiteiten om te kunnen genieten van dit mooie plekje. De ochtend nadat we aankomen trekken we de woestijn in om te gaan sandboarden. Als we aankomen lacht een enorme zandduin ons tegemoet. ZO hoog?! Juist....
Na een vermoeide wandeling de duin op, geen liften hier het is geen wintersport, staan we boven. Een adembenemend uitzicht over de woestijn nemen we in ons op en na korte instructie van onze guide en een langere instructie van Inge aan Jane. (Jane heeft nog nooit op een board gestaan) wagen we een poging. Inge board gelijk als een volleerd expert naar beneden. Zijn al
die wintersport vakanties toch nog ergens goed voor! Jane volgt en kan aardig op het board blijven staan. Het remmen gaat iets minder en als snel hapt ze een flinke bak zand weg. Ach... Oefening baart kunst. Na een aantal keer de duin af te zijn gesjeesd kunnen we zeggen, dit gaat ons best goed af! En eigenlijk is het ook super vet. De mooie locatie, regelmatig een lachwekkende valpartij, lekkere muziek die over de duin galmt vanuit de boxen uit de auto en gewoon even actief bezig zijn. Heerlijk!
Verder is San Pedro, de ideale plek om sterren te kijken. We waren natuurlijk al een beetje verwend door de sterrenhemel in de pantanal, maar dit keer bekeken we ze vanuit een andernperaepctief, via een telescoop. Voordat we deze lichtpuntjes aan de donkere hemel mochten gaan bewonderen, kregen we eerst een spoedcursus sterrenkunde. Geduldig zaten we te wachten, ieder beetje in gedachten verzonken, totdat Inge deze stilte verbrak met de grote hamvraag: "wat weet jij eigenlijk van meteorieten?" We keken elkaar aan en proesten het uit van het lachen want tja wat weten we nu eigenlijk over sterren...? Uhhhhhh ..ze staan hoog aan de hemel en uuuhhh je mag een wens doen bij een vallende ster?! En toen hield onze kennis ongeveer op. En zeg nou zelf wat weet je nu eigenlijk van sterren..?! Wij inmiddels een hoop meer! Na een paar interessante verhalen en het zien van de door de dampkring verkoolde stukjes ster, ook wel meteoriet, begon het echte werk: stargazing! We kregen uitleg over de telescoop en en het sterrenstelsel. Of we nog vragen hadden; Jazeker waar is het zuiderkruis? De sterrenkundige begon enthousiast te vertellen; "Het zuiderkruis bestaat uit 5 sterren en werd vroeger in zuiderlijk halfrond gebruikt om de weg naar huis te vinden. (Dirk thx voor deze mooie symbolische betekenis, ver weg maar toch dichtbij!)
Hierna mochten we zelf de sterren en planeten gaan zoeken, en ijverig gingen we aan de slag. We vormde een perfect duo en bij het zien van Jupiter mars of Saturnus, staken we enthousiast als twee geconditioneerde schoolkinderen onze vingers omhoog. Nadat de sterrenkundige ons kwam controleren en bevestigend knikte keken we elkaar grijzend aan: YESS we hebben het goed. En een nieuwe hobby is geboren.. Nou ja voor even dan! We eindigende de stargazing met blik op de maan, in een woord: BEAU-tifull!
Iquique is een bijzonder kustplaatsje. Aan de ene kant een prachtige zee waar zeehonden/leeuwen enthousiast door de golven springen opzoek naar vis en aan de andere kant een desert met rotsachtige bergen. Een unieke combinatie.
Naast lekker aan het strand liggen en een bezoekje aan een het verlaten spookstadje humberstone werden we regelmatig opgeschrikt door aardschokken. In eerste instantie beschuldig je je onderbuurman van woelen en draaien in het stapelbed maar als je een blik naar buiten werpt, ramen ziet klapperen, stroomkabels heen en weer ziet bewegen en al je kamergenoten rechtop in bed zitten, lijkt het toch meer weg te hebben van een aardbeving.
Tijd om te gaan dus!
We pakken een 18 uur lange nachtbus richting la Paz, Bolivia. Een lange reis voor de boeg in een Cama bus, Of voor jullie lezers een slaapbus. Nou klinkt dit heel relaxed; Lekker slapen s'nachts, geen overnachting betalen en de volgende dag ben je op bestemming...Maar helaas!
Een nachtbus is alles behalve relaxed. Ook al lijken de stoelen soms op grote fauteuils en heb je alle ruimte voor je benen, de hobbelige onverharde wegen, vieze wc (goed hangen, liefst niks aanraken en niet vallen is een uitdaging in een rijdende bus!) en de wisselende temperaturen extreem warm naar extreem koud maken deze reis toch iets minder aangenaam. En vooral dat laatste hebben geweten. Onze nachtbus kwam iets te vroeg aan bij de grens in Bolivia, deze was nog niet open, dus zat er niks anders op dan wachten. Motor uit en lekker koukleumen op grote hoogte! Met 2 dekens, zo ongeveer alle kleding uit onze backpack aan en 5 uur laten waren we veranderd in 2 kleine uitgeputte ijspegels. MAAR wel weer terug in het mooie Bolivia. Kom maar op met die stempel en op naar la Paz!
Ciao, de meisjes
Weer veel dank aan jullie voor de leuke en fijne reacties. Doet ons meisjes goed :) .
-
30 Maart 2014 - 18:40
Jane & Inges :
Internet is hier heel erg traag dus foto'tjes houden jullie nog tegoed!
De meisjes -
30 Maart 2014 - 19:43
Gerard:
Wat schrijven jullie leuk om ons op de hoogte te houden. Om jaloers op te worden. Nog veel plezier. -
30 Maart 2014 - 20:41
Geerte:
Ladies!! Wat een belevenissen!! Om nooit te vergeten ik lees met veel plezier!
GENIET!! X -
30 Maart 2014 - 21:34
Thijs:
Weer en top verhaal en cool dat jullie nog zijn gaan boarden. Veel plezier verder en ik wacht met smacht op jullie volgende verhaal. X thijs -
31 Maart 2014 - 12:45
Katrien:
Ziet en klinkt super dames!! Kan ik mooi informatie opdoen voor het najaar!! :) Geniet ervan!!!
-
31 Maart 2014 - 12:54
Jolijn:
Ha meiden!
Mooi verhaal, voelt alsof we er een beetje bij zijn :)
Vonden jullie de aankomst met de bus in La Paz ook zo fantastisch? Die super grote stad onder aan de voet van een vulkaan? Echt geweldig vond ik dat!
Geniet weer van Bolivia en een dikke kus voor jullie! -
02 April 2014 - 07:00
Thijs:
Meiden blijf maar even weg van de kust vandaag. Kan Tsunami aan komen.
x thijs -
02 April 2014 - 07:02
Thijs:
Aan de westkust -
02 April 2014 - 16:48
Jane & Inges :
Lieve mensen,
Thanks voor al jullie lieve en bezorgde berichtjes.
Het gaat goed met ons! We zitten nu in de binnenlanden van Peru
dus gelukkig weinig gemerkt van de beving en tsunami.
Wel bizar want wij waren vorige week precies in het gebied van het epicenter.
Toen al een beving van 6,2 gevoeld zoals al op ons blog stond... Mss maar goed dat we snel weer zijn gegaan :).
We zijn nu in Cusco en maken ons op voor de Incatrail die we zondag gaan beginnen.
Dat wordt bikkelen!!
Ciao de meisjes x -
02 April 2014 - 18:04
Adje:
Hoi dochters
Ik was even vergeten dat ik hier ook wat neer kan schrijven, dat heb je als je niet zo handig bent. Jullie verhalen zijn om van te smullen, en dat doe ik dan ook. Wat ben ik blij dat jullie goed aan gevoeld hebben dat er iets niet in de haak was, anders zaten jullie nu er midden in.
En je weet hoe moeders kunnen zijn, ze zien overal beren en wolven op het pad.
De Incatrail: hoe lang gaat dat duren?
Effe naar de soep kijken, want Bert heeft een feestje van het koor en gaat daar tapas eten, en ik eet thuis. Alleen.
Maar dan kan je ook iets klaar maken wat ik lekker vind.
Maak een mooie reis door de hoge bergen, bossen enz. Maar neem geen risico's
Liefs Adje
-
04 April 2014 - 21:31
Bert:
Avontuur is de verzamelnaam van al die mooie momenten die niet op lijken te houden.
Ik zit hier en zie de wereld van zuidelijk Amerika aan me voorbij trekken. Kan me enkel proberen te verbeelden wat jullie dagelijkse ervaringen zijn.
Een wereld naast de onze zo lijkt het. Een ervaring die ook mij, zover van jullie epicentrum, rijker maakt. Meisjes, laat jullie indrukken vooral in dit blog tot uitdrukking komen. Vergeet even de wereld en ontvang de indrukken van jullie geweldige reis als een mooi cadeau.
Laat ons, zielige achterblijvers steeds genieten van jullie belevenissen. Het gaat jullie goed. Liefs, pap
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
