Een week van uiterste.

Ilha grande, een eiland waar je heerlijk kan relaxen en eindeloos verschillende strandjes kan ontdekken tenzij...... Je buikgriep hebt en een wc dicht in de buurt wilt hebben. Een voor een werden we gevloerd door onbekende bacteriën die onze darmen flink overstuur maakten. But we survived! Na koorts, buikkrampen en heel wat toiletbezoekjes verder hebben we de invasie van deze darmpathogenen weten te overwinnen en konden we het eiland gaan ontdekken.

De eerste bestemming, het mooiste strand van het eiland, Lopes mendes. Je kan er per boot heen maar we wilde ook het eiland per voet ontdekken en besloten om 2,5 uur te gaan hiken met als kers op de taart dit strand. De wandelschoenen gingen aan de voeten Camelback gevuld met water en klaar voor de start. De route liep door de jungle waarbij je behoorlijke stukken moest klimmen. We liepen over boomwortels, rotsen tussen een prachtige groene omgeving. Maar de temperatuur was behoorlijk hoog en snel liepen de eerste zweet druppeltjes over onze rug en niet lang daarna stroomde het uit alle poriën.. ( een verademing als je de eerste dagen niet kan zweten) maar echt fris voel je je niet meer. Wetende dat we ons straks kunnen onderdompelen in een prachtige zee zorgt er voor dat we het ene been voor het andere kunnen zetten. En het resultaat mag er zijn een heel fijn wit strand met een blauwe heldere zee. Jane en inge waarderen het fijne zand en wrijven met hun voetjes over de fijne korrels. Joe vind het maar niks, die meelbak.

's Avonds wordt Ilha Grande versierd door muziek. Van een echte Braziliaanse drumband tot een eenzame gitarist. Op de een na laatste avond werden we verrast door een funky/jazz band uit Parijs. Ze speelde aan het strand onder een dak van groene boom die vol hing met lampionnentjes. De Menigte vormde om de band een kring en iedereen ging helemaal uit z'n dak. Van joelen tot meezingen en iedereen stond te dansen. Wij konden natuurlijk niet achterblijven en de slippers gingen uit en we lieten ons meevoeren met de muziek.
Als hoogte punt eindigde we met de band in de zee.. Spelend en dansend stond iedereen uit zijn dak te gaan. Sank you Les vilains chicots voor dit mooie moment.

Na 6 dagen Ilha Grande werd het tijd om de backpacks weer te gaan pakken en richting Rio te reizen.
Daar hebben we Christo Redentor bezocht.. Met een treintje naar boven.. En tussen de honderden toeristen shinen bij dit heilige beeld.
Daarna de met de gondel naar de pao de Acucar. Een berg waarbij je vanaf het hoogste punt een indrukwekkend uitzicht hebt over rio. Het is een uitgestrekte stad die aan de ene kant omringt wordt door bergen en aan de andere kant door de zee. Terwijl we van het uitzicht stonden te genieten zakte de zon langzaam achter de bergen en werd het Christo Redentor kort oranje/roze verlicht. Magisch moment!

Vrijdag 28/2 tijd voor de carnaval. Maar eerst hebben we bezoekje gebracht aan de lapa stairs. Deze trappen zijn betegeld met tegeltjes vanuit de hele wereld, dit geeft een mooi en kleurrijk gezicht. En wij Nederlanders weten ons overal te vereeuwigen zo ook in deze trappen.. 10 tallen oud-Hollandse/ delfsblouwe tegeltjes. Dan rest ons nog het strand copacabana. Het liedje van de naam is me ontschoten begint zich in je hoofd af te spelen of je nou wilt of niet. Honderden mensen allemaal genietend van het strand en ja de tanga's zijn goed vertegenwoordigd en we geven onze ogen goed de kost.

En dan moment de suprème carnaval! Carnaval wordt hier gevierd op bijna iedere hoek van de straat. Mensen verzamelen zich bij een bloco en lopen dan al dansend en zingend door de straten van Rio. Een bloco is een carnavalsgroep bestaande uit familie kennissen en vrienden. Iedere bloco heeft zijn eigen liedje wat voortdurend wordt herhaald, dus na de 101e keer zongen we vrolijk mee met zelf verzonnen woordjes die enigszins klonken zoals het liedje. De bloco bestaat verder uit een wagen met muziek en daarvoor loopt de samba band met trommels en dansers. Helemaal voorop de bloco vrienden en deze groepenmensen worden omringt door een touw zodat duidelijk is wie bij de bloco hoort. Het is ook echt een eer om hierbij te horen en bij grote bekende bloco's betalen mensen hier zelfs geld voor. Verder mag iedereen iedereen die wil aansluiten en loopt er dus een stoet van mensen rondom deze bloco's.
En nu vraag je je Miss af waar halen jullie al deze wijsheid vandaan..?!
Terwijl we stonden te dansen en mee te blèren werden onze blikken als een magneet naar een mooi Braziliaanse vrouw toe getrokken die die samba stond dansen. Terwijl we gebiologeerd stonden te kijken, of beter gezegd aan te gapen. kroop ze onder het touw door en liep ze op ons af. Ze pakte onze handen en nodigde ons uit om met de bloco mee te lopen (lees dansen). Whaaaaa, Te gek! Voor we het wisten leerden ze ons de samba en stonden we zo goed als we konden met de heupen te draaien! En de boodschap van Fatima luidde; " forget the people and dance with your hart" de hele avond danste we door de straten van copacabana samen met Fatima en haar vrienden. Fatima hing als een soort van moederkloek om ons heen en beschermde ons tegen de handtastelijke jongemannen die carnaval als vrijbrief zien om overal aan te zitten aan je te pas en te onpas te zoenen!! Lieve Fatima bedankt dat we door jou het echte carnaval van Rio mochten ervaren! Viva la vidaaa!!! Voor altijd in ons hart.

We sloten deze carnaval af met de parade in het sambodromo ( jep je leest het goed) Op de dag zelf wisten we nog kaartjes te bemachtigen en wat een feest was dat.. Een in de lengte uitgestrekt stadion waar de parade met duizenden mensen dansend in de meest mooie kostuums met glitters en veren voorbij paraderen op en naast de praalwagens. En wat een energie ging er door het stadion heen iedereen stond wederom te dansen en te zingen vol overgave! We kwamen ogen te kort en hadden meerdere kippenvelmomentjes! Waaaaauuuuw ohhhh YESS! ( ter verduidelijking voor heleen en Gerrie)

Met gemengde gevoelens en pijn in ons hart verlaten we Rio en zetten we onze reis voort naar Foz do iguacu.


DE meisjes