Eat, sleep, dive/surf, chill REPEAT!

Taganga, een klein dorpje aan de kust. Het dorpje bestaat uit een paar straten en een baai. Ons hostel is tegen een heuvel aangebouwd waardoor je vanuit het dakterras een mooi uitzicht hebt. Alleen is er een klein nadeel het heeft er al 7 maanden niet meer geregend dus alles is droog en dor, de natuur smacht om een druppeltje regenwater. Roofvogels cirkelen rondjes over hun prooi, die zich in deze omstandigheden niet goed kunnen schuilhouden. Maar omdat we niet voor de natuur boven de zeespiegel komen maar juist voor eronder, hindert het niet. Ja jullie lezen het goed De Meisjes gaan duiken! Naast dit kleine dorpje ligt een enorm groot beschermd natuurgebied waar je in principe niet mag duiken maar er is 1 duikschool die van de overheid hier toestemming voor heeft omdat ze koraal kweken en deze proberen te herplanten op plaatsen waar deze is vernietigd of verwoest. In dit laatste zijn ze helaas nog niet geslaagd maar de gedachten is mooi. (en Bart ze zoeken nog biologen die willen helpen met dit project, miss ooit iets voor jou). Naast dat het al bijzonder is dat we in het Tyrona national park mogen duiken konden we daar ook overnachten in een hangmat aan een idyllisch strandje. Dat lieten we ons geen twee keer zeggen en we besloten 5 duiken te gaan maken zodat Jane ook gelijk haar advanced duikcursus kon doen.

Na een bumpy ride met een soort van speedboot, waarbij we regelmatig los kwamen van de golven en je het gevoel kreeg dat deze elk moment in tweeën zou kunnen breken, kwamen we toch heelhuids aan. Wederom prachtig blauw water en een klein verlaten strand. Het strandje Playa de l'amour ( strandje van de liefde!) werd bewoond door een man Toto genaamd die als kok fungeerde. Een lieve man die op een locatie, redelijk afgesloten van de buitenwereld, de meest lekkere maaltijden op tafel te voorschijn wist te toveren! En die na de nachtduik klaar stond met kopje koffie om je op te warmen!
Even een beschrijving van hoe onze dagen eruit zagen. Eten, slapen in een hangmat, duiken and REPEAT!
Er waren twee bijzondere duiken die we graag met jullie willen delen. Allereerst de nachtduik! Tijdens de briefing begonnen we toch een klein beetje zenuwachtig te worden.. Want wat als we het nou eng vinden bestaat daar een sign voor..?! Om ons gerust te stellen werd er een gebaar afgesproken en met een dosis gezonde spanning stapte we in de boot. Maar zodra we in het water plonste en afdaalden de diepte in verdween de spanning en kwam de euforie. Koraal en vissen die in het donker hele andere kleuren hebben. Een gezonken schip met twee touwen begroeid met fluoriserend geel koraal, en het hoogte punt spelen met bio-luminescence (lichtgevend plankton)! Zaklamp uit, op je rug draaien en met je handen door het water bewegen, resultaat: overal kleine fonkelende geel/witte lichtjes om je heen! STUNNING! Ieder even in zijn eigen wereld spelen met kleine fonkelende diamantjes! Wauw een Magisch moment. We raken er nog steeds niet over uitgepraat.

Een andere duik die we graag met jullie willen delen is de diepe duik van minimaal 30m met als eindbestemming de cave. Het bijzondere van de cave is dat bovenin een luchtbel zit. Om de beurt zijn we naar boven gezwommen om daar een kijkje te nemen, heel bizar om tegelijkertijd zowel boven als onder water te zijn. In de cave enorm veel vissen en de wand begroeid met koraal. Het mooiste was om vanuit de grot naar de ingang te kijken waar scholen met vissen voorbij zwommen. Zodra we uit de grot zwommen zagen we enorm veel belletjes uit de grot komen, een surreëel gezicht. We konden het niet laten om er samen met de vissen doorheen te zwemmen en we voelde ons heel even Ariël de kleine zeemeermin.... (Klein jeugdsentiment). "Diep in de zeeeeé!! "Dussss...
We sloten het duiken af met eat, sleep, dive, repeat Uuuhhh een advanced cursus voor Jane in the pocket! Woehoe!
Tijd om Taganga en Tyrona park achter ons te laten en eens echt even niks te gaan doen.

Met een beetje hulp van de locals en een taxi, bus en motortaxi verder kwamen we aan op een van de fijnste plekjes op deze aarde: Costeno beach!

Een relaxed surfcamp / lodge aan de Caribische kust van Colombia. Gelijk voelde we ons hier thuis tussen de groene natuur en de vele bananen- en palmbomen. Het surfkamp ligt direct aan het strand en dus zijn schoenen of slippers niet nodig. Alles lekker op blote voetjes! De zee is ruw en prima voor het surfen maar om lekker even een duik te maken misschien wel wat te avontuurlijk noemen. ( KAK, waar is mijn bikini?!)

We slapen in een dorm op enkele meters van het strand en horen de zee ruisen terwijl we in ons bedje liggen. De bakken zand die soms in ons bed liggen nemen we maar even voor lief.
De sfeer die we proeven op de lodge is een laidback backpackers sfeer. Geen haast, het komt zoals het komt is het vandaag niet dan morgen wel... of volgende week. En dat zien we ook bij de mensen die er werken of net als ons rondhangen. Heerlijk! Voelt als vakantie! Misschien moeilijk te geloven maar er zit echt verschil tussen rondreizen en vakantie. En na al die maanden is het nu even tijd voor het laatste.

Onze ochtenden beginnen vaak met een mooie zonsopkomst of yoga op het strand. Rustig wakker worden onder de palmbomen in soms wat onhandige posities.
De dagen zelf zijn ....very .... easy.... going. Van ons bed naar het ontbijt (bananapancake met vers fruit, mjam!) en van onze hangmat via de lunch naar het strandbedje. We slapen wat af, non stop dutjes voor de meisjes! " Dan zal je het nodig hebben! " hoort Jane haar moeder al zeggen. Maar naast al dat geluier ondernemen we ook af en toe wat actiefs, zoals surflessen. Het surfen is moeilijk in de ruwe zee, vooral voor ons beginners. Staan op je board is een hele opgave maar wat ons uiteindelijk wel een keertje lukt! Inge is bloedfanatiek en blijft volhouden met haar bordje in het water. Het is ook gaaf, lekker spelen in de golven ;)

Tijdens de maaltijden en in de avonden zitten we met z'n alle gezellig bij elkaar. 3 keer per dag wordt er voor je gekookt. Een vast menu, dus eten wat de pot schaft! Als de bel gaat staat het eten klaar en verzamelt iedereen zich rondom de tafels om samen te lunchen of te dineren. Doordat de lodge best lastig te bereiken is trek je snel met elkaar op en leer je de meeste mensen die er verblijven of werken goed kennen. Gezellig! Zoals Collin een van de eigenaren van de lodge. Het is een spontane kerel waarmee we eindeloos gesprekken hebben en praten over het leven. Daarnaast probeert hij iedereen het goed naar zijn zin te maken door bv trips te organiseren, op wijn en bananencake te trakteren of drinkspelletjes in het leven te roepen. Die we echter vaak weer moeten afbreken omdat de stroom continu uitvalt. En dan zit er niks anders op dan te genieten van de mooie sterrenhemel op het strand.

Tijdens een van onze laatste dagen liggen we lekker in ons hangmatje te relaxen bij de zonsondergang. Tot een jongen naast ons een sigaret aanbied met een nogal typerende geur. Een geur die ons aan thuis doet denken ;). Nou zijn wij er geen grote fans van en hebben we vroeger natuurlijk wel eens wat geprobeerd. Maar goed, nu, op vakantie, in deze hangmat, in Colombia. Why not?!
Na onze longen een aantal maal te hebben gevuld merken we de effecten al snel. Sterk spul... Damn!
Ondertussen komen we niet meer bij van het lachen. Onze buiken doen er zeer van. En in de wolken en palmbomen zien we de meest bijzondere figuurtjes voorbijkomen.

Het maakt ons ook allebei een beetje paranoïde. Zo is Jane er heilig van overtuigd dat de buurvrouw in onze dorm toch echt haar gestolen slippers aan heeft en schijnt ze met haar zaklampje op de verdachte voeten van onze kamergenoot. Inge ziet overal mensen en figuren die haar zoeken en durft niet te praten, bang dat iemand haar hoort. Mss was onze timing van dit goedje niet de beste want de bel voor het avondeten luid...
Shit! Niet aan gedacht. Inge bedenkt vooraf een volledig vooropgezet plan en bepaald dat de meisjeswc onze ontmoetingsplek word mochten we toch wel te raar overkomen. Allebei echter met verscheidende vluchtroutes die ze heel precies heeft uitgestippeld. Aan tafel wordt er Chili geserveerd Inges favo gerecht... NOT! Een nieuw onderwerp waar we ons volledig op storten. Jane is vooral bezig met hoeveel bonen er in het Chili gerecht zitten terwijl Inge haar buurman lastig valt met allerlei vragen over DE bruine boon. Een bizarre, voor ons op dat moment werkelijke belevingswereld maar na een uurtje of 2 stonden we weer met beide benen op de grond of te wel zand (que pena!). ;)

Na 6 dagen nemen we met een verdrietig maar overheersend fijn gevoel toch afscheid van deze heerlijke plek en dit fijne land. Colombia, we komen zeker nog eens terug! Weggaan op het hoogtepunt en hoog tijd voor onze cherry on the pie...

NEW YORK!!!

Lieve allemaal, dit is helaas dus ook gelijk het laatste blog wat we schrijven. In New York zijn de dagen vast al te kort en zo hebben we ook nog wat te vertellen als we weer terug zijn op Nederlandse bodem.

Dankjewel voor al jullie fijne en mooie woorden.
Dankjewel voor jullie steun en liefde tijdens moeilijke maar ook bijzondere geluksmomenten.
Dankjewel dat we dit met jullie mochten delen!

Tot over een paar dagen!!
Ciao, de meisjes

Ps. Net terug van onze laatste avond in Bogota. Een kleine update omdat het zeker het vermelden waard is. Nadat we erachter kwamen dat het restaurant waar we eigenlijk wilde eten gesloten was, stuiten we op een klein romantisch eetcafé-tje aan een druk en levendig pleintje in de oude stadswijk la Candaleria. Binnen een aantal tafeltjes vol met gezellige locals, verliefde stelletjes en een fijn brandend haardvuurtje. Kaarsjes op de tafels en Spaanse liederen schallen uit een oude radio. Het geluid wordt versterkt door enthousiaste locals die uit volle borst mee zingen. We nemen plaats aan een tafeltje in het oudste huisje van Bogota, bijna 500 jaar oud. We bestellen rode wijn en genieten van alle impulsen om ons heen. Ondanks dat we het samen heel gezellig hebben zorgt deze über romantische romantische plek ervoor dat we alle twee aan een speciaal iemand moeten denken. Een persoon waarmee we dit plekje graag hadden willen delen.
Het gemis wordt opgevuld door de eigenaar die naast een praatje graag met ons het lokale drankje wil drinken. Na heel wat Spaanse woorden en borrels verder is het echt tijd om te gaan. Een avond tussen de locals, op deze fijne plek, het ECHTE Colombia voelen. We hadden dit continent niet beter kunnen afsluiten!